STT

İnsanların bu kadar mutlu olması çok kıskandırıyor beni . Maske takıp çıkanlara , mutsuz yüzlerini makyajla kapayanlara ise saygım büyük. Mutluluğu yazı turada kaybetmiş olamam değil mi? Olduğumdan farklı biri gibi davranamıyorum , güçlü görünmek için şişiremiyorum ciğerlerimi. Kertenkele gibi kuyruğumu yolda bırakmışlığım oluyor daha çok , korkularım üzüntülerim beni uyumaya itiyor . Uykuda buluyorum aradığım sakinliği mutluluğu. Kulağımdaki müziğe kendimi kaptırmışken dışarıdan gelen sesleri önemsemeden duramıyorum . Birinin bana seslendiği hissi sadece kulaklık takılıyken geliyor bana.Dışarıyı duymamak için boş kulaklığı çokça kulağıma taktığımda oldu. En sevdiğimiz eylemler bizi tanımlamakta yardımcı olur mu acaba .  Spor yapmak , yemek yemek, müzik dinlemek, uyumak.. Klavyemin bozulan w tuşu mesela sinirlenip yatağıma geçtim sırf uyumak için . Savaşacak gücüm yok sanırım kimseyle hiçbir şeyle . Ama inatla hala yeni birilerini tanımak istiyorum. Arkadaşlarım dostlarım iyiler ,