Hoşçakal
Yollara vurdum yine kendimi bu sefer ki bir hayli uzun . Oturarak geçirilicek 18 saat beni bekliyor. Yanımda bavulum yerine kulaklığım ve her melodisinde hayal defterimi karıştıran şarkılarım. Çaprazımda oturan kadın ise horlayarak tempo tutma peşinde lakin kulağı yok ritim kaçırıyor. Bende uyuyamayanlardanım gerekte yok aslında şu baş ağrısı olmasa. Yanıma aldıklarım arasında dergim ve kitabım da var lakin yanımda oturan kaptan adayı uyuduğu için okuma lambasını da açamıyorum. Peki yolculuk ne için mi ? Bunca zamandır yanında olduğum halde değerini kıymetini bilemediğim bir avuç insan için .. Karşılıksız sevgiyi öğreten ve gösteren eşsiz insanlar için ; Ailem.. O şehirde beni bekleyen süprizlerde var tabiki . Anıları bir biblo gibi üzerine bıraktığımız köşeler var mesela . Tanıştığımız yer var vedalaştığımız yer. Zaten bu anılar bi onda kalmamış yoksa ben aynı ben şehir aynı şehir.. Şehrime ulaştığımda evime ulaşmak huzur veriyor. Ailem, olanları dinlerken atmosfer o kadar sıcak ki