His
Can sıkkınlığı. Bir şey istemek ama ne istediğini bilmemek sanırım dünyanın en kötü duygusu bu . Evet evet kesinlikle bu . Akrebin yelkovanla yarışını defalarca izlemek, milli sporumuz iş makinası izlemek gibi alışkanlık oldu. Karşı konulamayan bi his. Yazmak istediklerim hislerime dokunmuyor . Yazamıyorum , beynim yalnızlık örümceklenmesinde . Sanırım bu konuya çok takıyorum. İnsanlar kendi kendilerine mutlu olmayı öğrendiklerinde ilk evreyi tamamlıyorlar ama sonrası çekirdeği bırakamamak gibi . Karın ağrısı gibi ansızın gelmiyor ya da yosun kaplı bi taştan ayağının kayması gibi aniden değil yavaş yavaş, acıta acıta... Sigara gibi uzun vaadeli zehirliyor . Her taksidi daha çok zorluyor bütçeni. Dayanılmaz bir hal alıyor yalnızlık , zehirlendiğini anlarsın da ağzını tişörtünle kapatmaya çalışırsın ya hani ama nefes almaya devam etmek zorundasındır onun gibi bi his bu. Sonra dünyanı terse çevirebilecek güçte biriyle tanışıyorsun , seni tek cümlesiyle baş aşağı yapabilen biri , nabzını v