STT

Kimseye söylemek istemediğin şarkılar vardır, sadece sen bilmek istersin. O limanda sadece sen ol istersin. Üzüldüğünde, sevindiğinde kimsenin bilmediği, gidebileceğin ve gittiğinde yalnız kalabileceğin bir yer istersin. Mısralar arasında tutunur ve bir kafiyeye sırtını dayarsın. Sonra hayatına biri dahil olur, kendine ayırdığın o mekana dahil olmak ister. Kendini dinlemek yerine onu dinlersin, ona kafiyede değil de nakaratta bir yer hazırlarsın. Misafir elbette yolcu olacak ve geriye yine sen kalacaksın. Sıra yere sessizce düşeceğin nefeslere gelecek ve artık bir mısra iki kalbe yetmeyecek. Tasını tarağını toplayıp yolcu olacaksın yavaştan. Kalbin kırık, şarkın kirlenmiş, limanların yağmalanmış olacak; gecenin içine doğru açacaksın kanatlarını. Belki başka birinin mısralarına karışacak belki kendi mısralarını bulacaksın. Nice gemiler yakacak belki de kafiyeleri zindan edeceksin. Kalplerde kaybolacaksın. Renklerin sonsuzluğuna karışmak isterken tablon kararacak belki de. Ne olursa olsu

Sokak lambalarının geçen saatlere acımaksınızın sokağı aydınlatması kendi içinde ne güzel hikaye oysa . Sokak hırçın hareketli bir kadın içinde binlerce hissi yaşayabilen biraz dengesiz gönlüne herkesi sığdırabilecek güzel bir kadın. Sokak lambası ise çirkin ve sadece akşamları yüzünü gösteren, gün ışığında kendini beğenmeyen bir delikanlı. Kimseye eyvallahı yok başını öne eğmeyen sevgisine sadık. Gönlünü sokağa kaptırmış ancak kendini beğenemediğinden açılamıyor. Ve güneş ,merhametli ,herkese eşit davranmaya çalışan ,sevgisini herkesle paylaşan çapkın bir delikanlı. Gözleri üstüne çeken , ona ihtiyaçları olduğunu gösteren, kendini özletmeyi bilen zıpır bi delikanlı. Sokak güneşe hayran , o varken neşeli hareketli kıpır kıpır ama güneşin gözünde sokak pek değersiz sıradan .. Sokak lambası ise sokağa tutulmuş her akşam güneşe olan özlemini unutturmak için güneş taklidi yapıyor , sokaksa güneşe olan hasretinden kaale almıyor lambayı.. Güneşse geceye hayran sürekli kovalıyor onu , o