STT

Yazamıyorum.. Elleri yavaşlamış hokkabaz gibiyim . Şapka yine boş.Elime yüzüme bulaştırmaktan başka yaptığım bir şey yok. Kafamın bir çok yere yetip bölünmesi gerektiğinden ,yazamadığım seçeneği sadece bir bahane geliyor bana.İnsan kayıpları ve bir çok duygu bana yazmak için konu ve duygu vermesi gerekirken , parmaklarım yerine beynim uyuşuyor tutamıyorum düşünceleri . Kafesinde kalmış kuş gibi kanatlarımı açıyorum ama uçmak için bir yer bulamıyorum ,gözüme kestirdiğim her yer bana uzak. Muhabbet kuşlarına konulan basit isimlerin aksine farklı sonları olsun istiyoruz , ölümü yok sayarcasına yaşıyoruz. Oysa ölüm kıştan daha yakın, ölüm bahardan da yakın , ölüm bulunduğun anla yarışıyor. İç kararmasına götüren bu konuyu kesiyorum. Bu yazının yönetmeni ben değil miyim? Kestik! Yarın doğum günümün 22.tekrarı , 22 yıldır artan mumlarla takvim yapraklarını daha iyi anladığım gün. Bu günü kutlamak için doğdum . Beni kurtarıcak şeyin kendimden başkasının olmadığını öğrendiğimden beri ,iyi ki