Teşekkür

Teşekkür etti ulu çınar kargaya. Köklerinin ucuna bıraktığı tohumları midesine gönderen karga bu teşekküre kendine özgü ciyaklamasıyla karşılık verdi. Kanatlarını çırpararak uzaklaştı. Çınar bir parçasının yitip gittiğine üzülmedi, biliyordu ki o tohum başka diyarlarda yeşerecekti. Tohumu bıraktığı yerde kendini yaşatacağını biliyordu. Ölümsüz olmak aslında bu kadar kolaydı. Bazı insanlar da çınarlar gibidir aslında kimileri servi ya da asma... Tabi bazıları da karga kırlangıç ya da kelebek.
Beraber olduğumuz her insan bizden bir şeyler kapar. Bu bazen yeni bir duygu olur bazen bir haraket ya da bir mimik. Karşımızdaki kişide kendimizi gördüğümüz bir parçaya ulaştığımızda ona olan sevgimiz artar. Diğer insanlardan onu ayırdığımız zaman işte o andır. Benim için çok önemli dediğin o insan aslında senden bir şeyler taşımaya başlayan insandır. Zamanla artan bu özellikler senin ondan ya da onun senden bir şeyler öğrenmesiyle artar. Bir gün kendinin tahammül edilmez biri olduğunu anlarsın. İnsan kendini sever ama kendine benzeyenden soğur. En nihayetinde o farklıdır. Kopmak istersin, kendinden kaçmak. Bir başkası olarak tanıdığın ama artık tıpatıp sen olan insandan uzaklaşmak. Ve biter bu birliktelik; artık sen biraz o, o ise biraz sen olmuştur. Karışmışsındır farkında olmadan. Gülümsemenin değiştiğini bile sana söylediklerinde fark edebilirsin anca. Sakın kızma, küfür etme. Dur, derin bir nefes al...
Ben bir çok kadın tanıdım; karıştım kiminden sevmeyi öğrendim kiminden güvenmeyi, kiminden espri anlayışını, kiminden kaprisi, içime atmayı, susmayı öğrendim. Bir insan değil bir hayat seçtik ve bir şeyler öğrendik. Evimize güneşi gören bir balkon daha ekledik, bazen yeni bir kat çıktık. İçimize işledi ve onu orada muhafaza ettik.O insan da bizi başka diyarlarda yaşatacak ve belki sürekli içinde yaşatacak, tohumu karnında büyütecek. Tüm bunları düşünün ve teşekkür edin. Size kattıklarına onu yaşadığınıza. Şimdi arkanıza yaslanın ve size bıraktığı o gülümseme ile ona teşekkürlerinizi iletin...