Elveda

Kaybetmek .. Belki savaşa olan sevdamın inceden bana ders verme çabası olarak dönüş yapıyor bana. Kaybetmeyi kim bu kadar önemser dersin. Hep kazananlar ve hep kaybedenler.. Kazanmak ve kaybetmek rutin olaylardır, birbirini peşi sıra takip eden gün ve gece gibi ancak iş sadece kaybetmeye döndüyse -ki bende böyle- , sorun ne ? nereye baypas yapılmalı düşünmeden edemiyorum. Aynı hatayı yapmak aptallıktır demişti düşünür.Oysa aynı hatayı da yapmıyorum. Eğer sevmek hata değilse.. Birine inanmak , inandığın ölçüde içinde yaşatmak , sevdiğin kadar olmasa da sevilebileceğini düşünmek..İleri boyuta taşımak mümkün olsada ben ilk hamlemde mat oluyorum. Piyonlarım vezire dönüşür mü diye düşünemeden taşlar toplanıyor kutusuna konuyor.Her kaybetme bir kazanma biriktirir mi bunu da bilmiyorum. Her son bir başlangıçtır doğru ama her başlangıç bir sona hazırlıktır. Artık yeni bir şeylere başlama hevesim kalmıyor. Bir meyve olgunlaştıkça çürür.Doğa bize zirvenin çöküşe ne kadar yakın olduğunu mu söylüyor acaba. Yoksa zirvenin bir piramitin ucu gibi sivri ve durmanın imkansız olduğunu mu ? Zirvede kalmak ulaşmaktan daha zordur düşüncesi haklı sanırım. Ne anlatıyordum ben dağılan konuyu toplamakta benim görevim haklısın. Ben savaşmak için güç bulamıyorum ve pes ediyorum. İnsanların hayatlarına alamadığı insan olarak kalmak acı verse de yüzleşmek gerek herkes teşekkür edip keşke ile başlayan cümleler kuruyor ama artık bu cümleleri yeni bir sesten duymak yerine içime kapanmayı seçiyorum. Bir gün kazanır mıyım bilmem ama o savaşa uzun süre dahil olmayacağım kesin. Hepinize elveda..