Gereksiz Bir Umut

İstisnalar bütünün en önemli parçası. Umut, kaybolmayan istisna olmalı. Masadan düşünceler düşerken birine tutunuyorum ki oda umut. Düşmesin kırılmasın istiyorum. Hayaller, hayatlar, ümitler, geçmiş birer birer düşerken bir tek umudu tutmak istiyorum. Uzuv kaybı vücudu öldürmez ancak vücudun kilit taşı umuttur. Besleyen bazı nesneler olsa da. Anahtarın da kilidin de çilingirin de kendisidir umut.

Zaman gibi umutta tükenir mi?Umut korunması gereken bir ütopyaysa eğer sen orda yaşaması gereken ruhsun. Üstelik sadece geleceğe umutlu olunmaz. Geçmişin de seni umutlandırabilir. Umuta ekmek veren herkes umuttur. Geçmiş vadeli umut dağıtırken,vadeyi belirlemez tıpkı ölüm gibi. Güneşin doğacağını bilmek ama zamananı bilmemek gibi bu . Üstelik bekledikçe zamanın yavaş geçmesi de doğanın oyunu, zamanın kişisel büküldüğünün kanıtı gibi. İstenmeyen anlar Trabzon kuymağı gibi uzarken,sabır her an kopmaya meyilli maraş dondurması.Gariptir ki hayatımız bu ikisi arasında gidip gelmekte..

Hayatı dikiz aynasından izlemek acı versede , değişmeyeceğini bildiğin geçmişin sana hala temiz bir gelecek bırakabilir.İçin ,kafanı taşa koyunca da rahatsa , hayat yaşamaya devam etmek için yeni duyguları tatmak için umudu kendi dağıtıyor zaten . Aslında umudumu geçmişimden alıyorum. Sende dene.

Geçmişte kalbinden , zamanından hatta etinden, kendinden verdiğin parçalar tecrübe olarak geliyor ruhuna. Belkide saçlarına düşen karlarla sımsıcak bir güneş yaratıyor yaralarına . Gelecek planlarına en büyük katkısı ise ; neyin yapılmayacağını bilmek, getirisi de umut. Sen yeter ki bulmak iste , o bakıpta göremediğin çekmecende olan çorap gibi orada duruyor.Farket , terketme..

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Işıkları En Son Çıkan Kapatsın

Ve 27.. Geçtiğimiz yıllarda sadece doğum günlerinde yazabiliyordum. Aslında bu yazmak değil bu bir iç mahkeme , görgüsü, tanığı, sanığı, hepsi benim. Davam ise hayat yolum. Bu sene hayatımın en zor senesiydi sanırım. Katarsise katılan herkesin hayatlarındaki kırılma anlarını dinlerken idrak edemiyordum. O anı değil, hayatta nasıl bir kırılma anı olur yada bu kırılma anı nasıl hissedilir idrak edemiyordum. Ta ki bu sene paramparça anlarım olana dek. Vedalaşmalar, sırta vuran teselli elleri, herkesin yabancılaştığı, umutların olduğu.. hepsine geleceğim. Kravatını gevşet. Bu sefer ağır gideceğim Kemerleri Çöz.. Veda. Bir erkeğin erkek olduğunu hep sünnetle ilişkilendirirler fiziksel olarak doğru ancak okyanusta suların çekildiği an “Babanın Vedası.” Suların çekilmesi benzetmesini derinlemesine yaptım. Güçlü dalgaların olduğunu, pahalı tekneleri alabora ederken,    asla düşünmez deniz günün birinde sularının çekilip sahili çıplak bırakacağını. Babam, canım babam.. bizi hem alabora etti hem
Devamı

23

Resim
Günlerin adı, sürelerince yaşanılan olayların değerine göre değişebilir. Hasatın süresine göre ekinin değişmesi gibi. Bir meşe palamudunun buz devrindeki gibi oradan oraya taşınmasına da şahit olabilirsin belki de Tyler Durden olmak isteyerek geçirirsin gündüzlerini. Geceleri o olduğunun farkına varmadan yada onun olmadığını bilmeden. Herkesin bir Marlası da olmalı tabi. "Eğer bi tümörüm g; adını marla koyardım." diyordu. Beyninin içine birini kabul etmek zor karar olsa gerek. İnsanoğlu daha kalbe alışamamışken. Yazma hevesimin yorgun ellerime güç vermesi ümidiyle oturdum masaya. Mürekkebimin kağıdı ıslatmasını istedim. Taştı mürekkebim karaladı umutları. Yüzleşmek, kendini zor sorulara emanet etme çabası. Karşımda elleri önden bağlı başı yerde, yarası düşünmek olan adam benim. Cevabını bildiğim soruların cümlelerini kurmaya çalışmam kabuk tutmasını engelliyor. Muazzam bir haz ve acının kesişimi olan bu kümeye yansıma gözlem diyebiliriz. Aynaya bakmanın kolay ama iz
Devamı

İceberg

Resim
Hiç bi çicekle konuştun mu ? Ona övgü dolu güzel sözler söyledin mi mesela . Eğer bir gün denersen , senin dilini bilmeyen o canlının bir başka çicek açacağını görürsün daha gür daha renkli daha güçlü. Fazla sevgiden ölmez mesela yada fazla sevildiği için gitmez , kalır ve cevap verir sevgine . Kadınlar bu yüzden çiçeğe benzetilir kanaatimce ama biz insanız değerinden fazla verdiğimiz her sevgi tanesi birimi ne olursa olsun bize uzunlukla dönüyor yani uzaklaşıyor bazen metrelerce bazen kilometrelerce . Sevdiğini söyleyince giden bir canlı yarattı tanrı ve adına insan dedi. Korkaktı insan ve aynı zamanda korkusuz  . Korkusuzlar sevdi , korkaklar ise gittiler . Bu savaştan da galip çıkmadı ve taraflar mutsuzluklarında boğuldular . Bazıları o kadar cesurdu ki zamana aldırmadan onsuz sevmeye alıştılar kendi zaman dilimlerinde bitmeyen bir sevgi yarattılar ve bu okyanusta tek başlarına yüzdüler . Boğulmadılar belki ama güneş suyu kuruttu ve su çekildi , sevgi kıyaya vurdu. Kararında güz
Devamı