Affet

Yine çıktın geldin dört duvar aklıma .Oysa söz vermiştim kendime ne unutmaya çalışacaktım nede ateşini harlamak için kozalak arayacaktım. Sensiz bir hayat inşa etmekte de başarılıydım. Taki tüm bina ilk rüzgarda yıkılana dek .Mimar senmişsin haberim yokmuş. Küfürlerin biri bin para yine. Sorun neydi diye düşünmeme gerek yok aslında, düşünmem gereken nereden  başlayacağım .Onlarca kalbe açtım kalbimi , üzer gider kırar parçalar diye düşünmedim ,sadece mutlu etmek , mutlu olmak istedim. Küçük bi çocuğun eline verilen oyuncak oldum kimi zaman , daha yenisi çıkınca kenara atıldım ,bazen parçalara ayrıldım ama bi şekilde toparlandım onardım kendimi . O ufacık çocuğun gözlerini gülümsetebilmek için her şeye katlandım . İşler sana gelince karmakarışık oldu işte . Benim bi kalbim varmış dedim nefes almakta zorlandım kalbimin atma sesini ağzımda hissettim.
Artık öğrendim önce kendimi sevmem gerektiğini , aynaya bakınca suratımı bozmayı değil gülümsemeyi keşfettim. Bana yapılan tüm kötülüklere karşı affetmeyi öğrendim. Verdiğin hasarla tüm duvarlarımı , evimi , kalbimi tarumar etmiş olsan da affediyorum seni .  Affetmek karşı tarafın haklı olduğunu yada mağlubiyeti kabul etmek de değildir sanılanın aksine. Affetmek erdemdir  ,üstünlüğü göstermenin en asil şeklidir. Bu affedeni egolu biride yapmaz ayrıca. Sana tavsiyem sende affet , affetmek artık acıyı hissetmemektir, nefret hapsinden kurtulmaktır. Özgürlüğünüze kavuşmak için affedin.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Işıkları En Son Çıkan Kapatsın

Ve 27.. Geçtiğimiz yıllarda sadece doğum günlerinde yazabiliyordum. Aslında bu yazmak değil bu bir iç mahkeme , görgüsü, tanığı, sanığı, hepsi benim. Davam ise hayat yolum. Bu sene hayatımın en zor senesiydi sanırım. Katarsise katılan herkesin hayatlarındaki kırılma anlarını dinlerken idrak edemiyordum. O anı değil, hayatta nasıl bir kırılma anı olur yada bu kırılma anı nasıl hissedilir idrak edemiyordum. Ta ki bu sene paramparça anlarım olana dek. Vedalaşmalar, sırta vuran teselli elleri, herkesin yabancılaştığı, umutların olduğu.. hepsine geleceğim. Kravatını gevşet. Bu sefer ağır gideceğim Kemerleri Çöz.. Veda. Bir erkeğin erkek olduğunu hep sünnetle ilişkilendirirler fiziksel olarak doğru ancak okyanusta suların çekildiği an “Babanın Vedası.” Suların çekilmesi benzetmesini derinlemesine yaptım. Güçlü dalgaların olduğunu, pahalı tekneleri alabora ederken,    asla düşünmez deniz günün birinde sularının çekilip sahili çıplak bırakacağını. Babam, canım babam.. bizi hem alabora etti hem
Devamı

İceberg

Resim
Hiç bi çicekle konuştun mu ? Ona övgü dolu güzel sözler söyledin mi mesela . Eğer bir gün denersen , senin dilini bilmeyen o canlının bir başka çicek açacağını görürsün daha gür daha renkli daha güçlü. Fazla sevgiden ölmez mesela yada fazla sevildiği için gitmez , kalır ve cevap verir sevgine . Kadınlar bu yüzden çiçeğe benzetilir kanaatimce ama biz insanız değerinden fazla verdiğimiz her sevgi tanesi birimi ne olursa olsun bize uzunlukla dönüyor yani uzaklaşıyor bazen metrelerce bazen kilometrelerce . Sevdiğini söyleyince giden bir canlı yarattı tanrı ve adına insan dedi. Korkaktı insan ve aynı zamanda korkusuz  . Korkusuzlar sevdi , korkaklar ise gittiler . Bu savaştan da galip çıkmadı ve taraflar mutsuzluklarında boğuldular . Bazıları o kadar cesurdu ki zamana aldırmadan onsuz sevmeye alıştılar kendi zaman dilimlerinde bitmeyen bir sevgi yarattılar ve bu okyanusta tek başlarına yüzdüler . Boğulmadılar belki ama güneş suyu kuruttu ve su çekildi , sevgi kıyaya vurdu. Kararında güz
Devamı

23

Resim
Günlerin adı, sürelerince yaşanılan olayların değerine göre değişebilir. Hasatın süresine göre ekinin değişmesi gibi. Bir meşe palamudunun buz devrindeki gibi oradan oraya taşınmasına da şahit olabilirsin belki de Tyler Durden olmak isteyerek geçirirsin gündüzlerini. Geceleri o olduğunun farkına varmadan yada onun olmadığını bilmeden. Herkesin bir Marlası da olmalı tabi. "Eğer bi tümörüm g; adını marla koyardım." diyordu. Beyninin içine birini kabul etmek zor karar olsa gerek. İnsanoğlu daha kalbe alışamamışken. Yazma hevesimin yorgun ellerime güç vermesi ümidiyle oturdum masaya. Mürekkebimin kağıdı ıslatmasını istedim. Taştı mürekkebim karaladı umutları. Yüzleşmek, kendini zor sorulara emanet etme çabası. Karşımda elleri önden bağlı başı yerde, yarası düşünmek olan adam benim. Cevabını bildiğim soruların cümlelerini kurmaya çalışmam kabuk tutmasını engelliyor. Muazzam bir haz ve acının kesişimi olan bu kümeye yansıma gözlem diyebiliriz. Aynaya bakmanın kolay ama iz
Devamı